09-12-2013 22:51

De vierde dag van de maand Kiyahk

Het martelaarschap van St. Andreas, een van de twaalf apostelen

Op deze dag stierf St. Andreas, de apostel (en broer van St. Petrus), de marteldood. Hij werd gekozen om naar de stad Ludd en naar het land van de Koerden te gaan om daar te evangeliseren. Toen hij, vergezeld door zijn leerling Filémon, in Ludd aangekomen was, waren de meesten daar al door St. Petrus bekeerd tot het ware geloof. Filémon had een mooie stem en kon goed lezen, daarom gebood St. Andreas hem voor te lezen vanuit de preekstoel. Toen de heidense priesters hoorden van de komst van de apostel Andreas, namen zij hun speren mee en gingen zij naar de kerk.  Ze bleven buiten de kerk staan om te luisteren of hij hun goden zou beledigen of niet. Zij hoorden hem lezen wat David, de profeet, had gezegd: “Hun afgoden zijn zilver en goud, het werk van mensenhanden; zij hebben een mond, maar spreken niet, zij hebben ogen, maar zien niet, zij hebben oren, maar horen niet, zij hebben een neus, maar ruiken niet, hun handen – maar zij tasten niet, hun voeten – maar zij gaan niet, zij geven geen geluid met hun keel. Wie hen maakten, zullen worden als zij, ieder die op hen vertrouwt.” (Ps. 115:4-8)

Bij het horen van zijn mooie stem werden hun harten gevuld met blijdschap en hun verharde geesten werden verzacht. Zij gingen de kerk binnen en knielden aan de voeten van de apostel Andreas. Deze onderwees hen over Jezus waarna zij in de Heer Christus geloofden. Daarna doopte hij hen en de overige heidenen. Vervolgens verliet hij hen om naar het land van de Koerden en de steden Aksis, Argnas (Achaia) en Asyphus te gaan. Hij was al eerder met St. Bartholoméüs in de stad Garanius geweest.

De inwoners van deze stad waren kwaadaardig en kenden God niet. De twee bleven dus preken en evangeliseren in deze stad, totdat een grote groep zich had bekeerd tot de ware kennis van God. Dit gebeurde dankzij de mirakels die zij voor hun ogen verrichtten. Degenen die niet geloofden, bereidden een samenzwering voor tegen hem. Zij zonden boodschappers om hem naar hun te laten komen. Bij zijn komst zouden zij hem dan aanvallen en doden. Toen de boodschappers echter bij hem kwamen, zijn waardevolle leer hoorden en zijn gezicht vol lichtgevende vreugde zagen, geloofden zij in de Heer Christus. Zij keerden daarna niet meer terug naar diegenen die hen hadden gestuurd.

Daarna besloten de ongelovigen om zelf naar hem te gaan en hem op de brandstapel te zetten. Toen zij zich rondom hem hadden verzameld om hun plan uit te voeren, bad de apostel tot God. Zij zagen daarna vuur uit de hemel op hen neerdalen. Zij werden bang en geloofden.

Het verhaal van deze gebeurtenis met de apostel verspreidde zich snel, waardoor velen in God geloofden. Toch bleven de heidense priesters kwaad beramen tegen St. Andreas. Zij gingen naar hem toe, bonden hem vast en sloegen hem meerdere malen. Nadat zij hem naakt door de stad hadden gesleurd, gooiden zij hem in de gevangenis met de bedoeling hem de volgende dag te kruisigen. Het was hun gewoonte om de mensen die zij kruisigden, ook te stenigen.

De apostel bad heel de nacht tot God, en toen verscheen de Heer Christus aan hem om hem te sterken en te steunen. Hij sprak tot hem: “Wees niet bezorgd, vrees niet, het moment waarop jij deze wereld zal verlaten, is nabij.” Hij gaf hem vrede en verdween toen weer. De ziel van de apostel was verheugd door wat hij had gezien. De volgende dag werd hij gekruisigd en ze stenigden hem totdat hij overleed. Daarna kwamen enkele gelovigen zijn heilige lichaam op eervolle manier in een privé-graf begraven. Het lichaam bracht vele mirakels en wonderbaarlijke gebeurtenissen voort.

Moge zijn gebeden met ons zijn en alle eer voor altijd aan onze Heer. Amen.