09-12-2013 22:53

De tweede dag van de gezegende maand Kiyahk

Het heengaan van de heilige anba Hor, de monnik.

Op deze dag herdenken wij het heengaan van de heilige anba Hor, de monnik. Deze vader was geboren in de stad Abraht, in het district Ashmonein. Hij was een bijzondere monnik die vele heiligen voorbijstreefde in aanbidding. Hij hield van het afgezonderde leven en leefde dus afgezonderd in de woestijn. Satan benijdde hem. Daarom verscheen hij aan anba Hor en zei tegen hem: “In de woestijn kun je me overwinnen omdat je daar alleen bent. Maar als je moedig bent, ga dan naar Alexandrië en ik zal je daar verleiden.” Toen anba Hor dit hoorde, stond hij onmiddellijk op en ging naar Alexandrië. Hij verbleef daar een poosje en bracht water naar de gevangenen en afvalligen.

Op een dag galoppeerden paarden midden door de stad galoppeerden waarbij een van hen een kind raakte dat direct stierf. De heilige anba Hor stond op de plaats waar het kind doodging. Satan ging binnen in de harten van een aantal mensen, die om hen heen stonden en liet hen zeggen: “De moordenaar van het kind is die oude monnik.” Verschillende mensen liepen langs en hoorden dit. Ze verzamelden zich en bespotten anba Hor. De heilige anba Hor stoorde zich hier niet aan. Hij nam het kind in zijn armen, terwijl hij in zijn hart tot de Heer Jezus Christus bad. Daarna maakte hij het teken van het geëerde kruis over het kind. De ziel van het kind keerde terug in hem en anba Hor gaf het kind aan zijn ouders.

De mensen die eromheen stonden waren verbaasd en prezen God en hun harten en geesten richtten zich op anba Hor. Hij was bang voor ijdelheid en vluchtte terug naar de woestijn en bleef daar de rest van zijn dagen in een van de kloosters.

Toen zijn heengaan van deze vergankelijke wereld dichterbij kwam, zag hij het gezelschap van de heiligen dat hem riep. Hij was heel erg verheugd. Hij riep zijn volgelingen, gaf hen de opdracht op het pad van het ascetische leven te blijven en vertelde hen dat hij zou heengaan naar de Heer Jezus Christus. Ze waren verdrietig omdat hij heenging en voelden zich als wezen zonder hem. Na een kort ziekbed gaf hij zijn ziel in de handen van de Heer.

Moge zijn gebeden met ons zijn en alle eer voor altijd aan onze Heer. Amen.