16-01-2014 08:51

De vierde dag van de gezegende maand Toebah

Het heengaan van St. Johannes de Evangelist. 

Op deze dag van het jaar 100 A.D. ging de heilige Johannes de Evangelist heen. Hij was de zoon van Zebedeüs en broer van St. Jakob de Groot die door Herodes was onthoofd. Hij was samen met zijn broer door Jezus geroepen om hun sterke geloof. Johannes Chrysostomus schrift dat Johannes was eerst een discipel van Johannes de Doper.

Toen hem het lot trof naar de landen van Azië te gaan, en omdat hij wist dat daar nare, ongezeglijke, halsstarrige mensen woonden, bad St. Johannes tot de Heer Jezus om hem kracht te geven en hem met Zijn zorg te omringen. St. Johannes verliet zijn woonplaats met Prochorus. Zij gingen per schip op weg naar Efeze. Het schip brak echter en zonk. Iedereen klampte zich vast aan een plank. Zijn leerling Prochorus werd door de golven op een van de eilanden geworpen, maar de heilige Johannes verbleef enkele dagen tussen de golven, tot de Heer het bevel gaf, dat de zee hem op die plaats waar zijn leerling zich bevond aan land moest gooien. Ze dankten de Heer voor hun hereniging en van daar ging St. Johannes naar de stad Efeze, waar hij de boodschap van de verlossing verkondigde. Maar het volk accepteerde het woord van God aanvankelijk niet, tot op een dag de zoon van de eigenares van een badhuis in een kachel viel. Toen de mensen hem eruit haalden was hij al dood. Zijn moeder was ontroostbaar. De heilige Johannes liep naar de dode, bad vurig, maakte het teken van het kruis over hem en blies hem in het gezicht. Toen kwam de jonge man direct weer tot leven. Zijn moeder was heel blij en kuste de voeten van de apostel terwijl de tranen van vreugde uit haar ogen stroomden. Vanaf dit moment kwamen de mensen in grote aantallen om naar St. Johannes te luisteren en velen geloofden in de Heer en werden door St. Johannes gedoopt, met uitzondering van de afgodenpriesters die heel boos waren en St. Johannes naar het leven stonden, maar hem niets konden doen, want de Heer beschermt zijn uitverkorenen. Johannes deed heel veel moeite, tot hij allen tot het godsbesef had gebracht. Johannes wees het volk vervolgens bisschoppen en priesters toe en vertrok toen naar andere streken, die tot Azië behoren. Johannes bracht deze bewoners tot het inzicht Gods. De heilige Johannes leefde negentig jaar en schreef zijn evangelie en de openbaring die hij zag, toen hij op het eiland Patmos was. Johannes schreef ook drie van de katholieke brieven die zijn naam dragen. Hij is het, die tijdens het laatste avondmaal tegen de borst van de Heer leunde en tegen Hem zei: “Wie is het, die U zal uitleveren?” Het was ook St. Johannes, die bij de kruisiging naast de heilige maagd Maria stond, toen de Heer tot de Maagd sprak: “Dit is uw zoon” en tot hem gewend: “Dit is je moeder”. Het was ook St. Johannes, op wiens instigatie Petrus vroeg: “O Heer, wat heeft dit te betekenen?” De Heer sprak tot hem: “Als ik wil dat hij blijft bestaan, totdat ik terugkom, wat gaat dat jou dan aan?” Toen Johannes voelde dat hij uit deze vergankelijke wereld heen moest gaan, riep hij het volk bij elkaar, deelde het lichaam van Christus, en gaf het hen, samen met het bloed van Christus. Johannes deelde hen zijn laatste wil mede, namelijk dat zij vast zouden houden aan het geloof in Christus, daarna gaf Johannes zijn leerling en twee andere broeders opdracht, een houweel en een schop mee te nemen en hem te volgen. Johannes ging nu de stad Efeze uit en gaf hen de opdracht een graf te graven, vervolgens klom hij in het graf, en hief zijn handen op en bad. Toen nam Johannes afscheid van hen en beval hen naar de stad terug te keren, en de broeders te zeggen dat ze standvastig moesten blijven in het geloof in Christus. Hij sloot met de woorden: “Zie, ik was mijn handen in onschuld, omdat ik jullie steeds alle voorschriften van de Heer heb geleerd. Jullie zullen nu mijn aangezicht niet meer terugzien en God zal een ieder vergelden naar zijn werken”. Toen St. Johannes dit gezegd had, kusten zij zijn handen en voeten, lieten hem in de groeve achter en gingen heen. Toen het volk hoorde van deze gebeurtenissen gingen allen naar de plek, vonden het graf en zagen dat hij ontslapen was, en zij weenden om hem. Toen loofden zij allen God en verwonderden zich over zijn wonderen en zijn mildheid. En ondanks dat hij niet door het zwaard is omgekomen zoals andere apostelen, is hij toch gelijkgesteld aan hen in de hemelse glorie vanwege zijn maagdelijkheid en vroomheid. 

Moge zijn gebeden met ons zijn en alle eer voor altijd aan onze Heer. Amen!