16-01-2014 08:52

De tweede dag van de gezegende maand Toebah

1. Het heengaan van paus Theonas, 16de paus van Alexandrië.

2. Het martelaarschap van St. Galinicus, bisschop van Osiem.

In het jaar 300 A.D. ging St. Theonas, 16de paus van Alexandrië, heen. Deze heilige was een geleerde, godsvruchtige man die bekend stond om zijn bescheidenheid en zachtaardigheid en zijn liefde voor iedereen. Met een liefdevol en zachtaardig hart slaagde hij erin om een kerk in Alexandrië te bouwen op naam van de Heilige Maagd, de Moeder Gods. Voordat hij deze kerk liet bouwen, moesten de gelovigen, uit angst voor de ongelovigen, in huizen en grotten bidden. De paus was zeer vriendelijk voor de ongelovigen waardoor hij uiteindelijk zijn doel bereikte. Hij heeft bovendien velen tot het geloof in de Heer Christus geleid en velen werden door hem gedoopt.

Tijdens zijn eerste jaar als paus doopte hij St. Petrus, die hem na zijn dood opvolgde als de 17de paus op de pauselijke stoel van St. Marcus. Paus Theonas had hem op vijfjarige leeftijd tot oghnostos (zanger) benoemd. Daarna werd hij op zijn twaalfde diaken en op zijn zestiende trad hij toe tot het priesterschap. Ten tijde van deze heilige paus verscheen een man in Alexandrië, die Spilius heette. Deze onderwees de mensen dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest uit maar één hypostase bestond. De paus heeft deze man geëxcommuniceerd en hij leverde tevens overtuigend bewijs voor het feit dat diens leer verkeerd was. Hij bleef een goed leven leiden tot hij, na 19 jaar op de pauselijke stoel gezeten te hebben, heen in vrede.

Moge zijn gebeden met ons zijn. Amen.

Op dezelfde dag stierf St. Galinicus, bisschop van Osiem, de marteldood. Toen keizer Diocletianus te weten kwam dat Galinicus de mensen aanspoorde om de aanbidding van de goden achter zich te laten, zond hij mensen om St. Galinicus gevangen te nemen en te folteren. De heilige had vernomen dat de mensen, die de keizer had gestuurd, op weg waren. Hij liet het volk uit zijn bisdom samenkomen in de stad Osiem, waar hij als bisschop zetelde. Daar vierde hij de Heilige Liturgie met hen en gaf hij hen de Heilige Communie, het heilige Lichaam en het heilige Bloed van de Heer. Hij vertelde zijn volk dat zij zijn gezicht nooit meer zouden zien. Toen de mensen dit hoorden, huilden zij bittere tranen. Zij slaagden er niet in om hem ervan te weerhouden de soldaten van de keizer te ontmoeten. Hij ging naar buiten en gaf zichzelf aan hen over. Zij namen hem mee en leverden hem uit aan Arianus, de heerser van Ansinna. Deze folterde hem op verschillende manieren, maar de Heer genas hem telkens en gaf hem kracht. Daarna nam de heerser hem mee naar de stad Edko en folterde hem daar nog eens. Toen de heerser genoeg had van het folteren van de heilige, beval hij dat zijn armen werden gespleten tot op de handen. Hij nam hem vervolgens mee op een schip naar de stad Toukh. Toen de heilige op het schip voelde dat zijn tijd bijna was gekomen, vroeg hij aan een gelovige matroos op het schip om na zijn dood, bij hun aankomst aan land, zijn lichaam op een heuvel te leggen. Na de dood van de bisschop deed de man wat de heilige van hem had gevraagd. Later kwamen enkele gelovigen, geleid door God, en namen het lichaam van de heilige mee en wikkelden het in een lijkwade. Zij hielden het lichaam bij zich verborgen tot het einde van de periode van vervolgingen.

Moge zijn gebeden met ons zijn en alle eer voor altijd aan onze Heer. Amen.