27-03-2017 20:00

De zesde dag van de gezegende maand Baramhaat.

1. Het martelaarschap van St. Dioscorus.

2. Het heengaan van de heilige Theodotus, de belijder.

Op deze dag, ten tijde van de Arabieren, stierf de heilige Dioscorus de marteldood. Deze heilige stamde uit de stad Alexandrië, en had zich om bijzondere redenen genoodzaakt gezien, zijn religie, en die van zijn voorvaderen te verlaten en naar de religie van de Arabieren over te stappen. Dioscorus, die een tijdlang aanhanger was van deze godsdienst, had een zuster, die in de stad Faijoem met een christen getrouwd was. Toen zij hoorde, wat er met Dioscorus gebeurd was, werd zij zeer bedroefd. Ze schreef Dioscorus een brief zeggend: “Ik zou gewenst hebben, het bericht te krijgen, dat je als Christen gestorven zou zijn. Dan zou ik me daarover verheugd hebben, en zou ik niet hebben hoeven horen, dat je Christus, jouw God, verlaten hebt”. De zuster voegde er nog veel aan toe en ze zei tot slot: “Weet, dat deze brief het laatste teken van een relatie tussen jou en mij is. Van nu af aan hoef je je bij mij niet meer te laten zien, en mij geen brief meer te schrijven”.

Toen Dioscorus haar brief kreeg, begon hij bitter te wenen. Hij sloeg zich in het gezicht en trok de haren uit zijn baard. Spoedig stond Dioscorus op, deed zijn gordel om, bad een lang gebed, betuigde zijn diepe deemoed, en maakte een kruisteken. Daarna liep Dioscorus door de stad.

Toen de mensen Dioscorus zagen, waren ze verbaasd, daarna namen ze hem gevangen, en brachten hem naar de stadhouder. Deze zei tegen Dioscorus: Jij hebt het christendom verlaten en ons geloof aangenomen. Wat is er gebeurd? Waarop hij antwoordde: Ik ben als christen geboren en ik zal als christen sterven en ik ken geen ander geloof. De stadhouder bedreigde hem en hij liet hem met pijnlijke slagen geselen. Toen hij niet van mening veranderde, gooide hij hem in de gevangenis. De stadhouder vroeg de koning van Egypte om zijn mening over dit geval van Dioscorus. Deze schreef hem, dat men van Dioscorus het uittreden uit de godsdienst van de christenen en het toetreden tot de godsdienst van de koning moest eisen. Als Dioscorus gehoorzaamde, moest hij vrijgelaten worden, indien hij niet gehoorzaamde, moest hij worden verbrand. De stadhouder liet Dioscorus dus uit de gevangenis halen en eiste van hem de verloochening van het christendom. Dioscorus weigerde dit echter en herhaalde tegen het hoofd van de gemeente: Ik ben als christen geboren en wil als christen sterven. Hij gaf het bevel Dioscorus te verbranden. Er werd voor Dioscorus buiten de stad een grote kuil gegraven, die met hout werd gevuld, dat aangestoken werd. Toen de vlammen hoog oplaaiden, werd Dioscorus in de kuil gegooid, nadat het stadsvolk hem nog hard geslagen en met messen tot bloedens toe gestoken had. Zo verwierf Dioscorus de kroon der martelaren in het hemelse rijk.

Moge zijn gebed met ons zijn. Amen!

Op deze dag herdenken wij ook het heengaan van de heilige Theodotus, de belijder, bisschop van de stad Corinthië, op het eiland Cyprus. De door Diocletianus op het eiland aangestelde stadhouder Julius, liet de heilige Theodotus komen, vanwege zijn geloof in Christus. Hij verlangde van Theodotus, dat hij de Heer Christus verloochende en wierook offerde voor de afgoden. Toen Theodotus niet wilde gehoorzamen, liet de stadhouder de kleren van de heilige Theodotus uittrekken en hem met krachtige, pijnlijke slagen met een zweep van runderleer geselen. Vervolgens liet de stadhouder Theodotus ophangen en zijn huid aftrekken met een ijzeren kam. Daarna liet de stadhouder spijkers door zijn lichaam slaan. Zo werd Theodotus naar de gevangenis gesleept. Theodotus bleef in de gevangenis, totdat God Diocletianus vernietigd had, en de vrome Constantijn aan de macht kwam, die Theodotus en de overige gevangenen vrijliet. Theodotus keerde nu naar zijn zetel terug, hoedde de hem toevertrouwde kudde, tot hij heen ging in vrede.

Moge zijn voorbede met ons zijn en moge alle eer voor altijd aan onze Heer. Amen!