27-03-2017 20:05

De vijfde dag van de gezegende maand Baramhaat 

1. Het heengaan van anba Sarabamon, hegumen van het klooster van anba Jehnes.

2. Het martelaarschap van de heilige St. Eudoxia.

3. Het heengaan van St. Petrus, de priester. 

Vandaag herdenken wij het heengaan van de vrome en godsvruchtige heilige anba Sarabamon, hegumen van het klooster van anba Jehnes. Deze heilige trad tijdens zijn jonge jaren toe tot de monnikenorde in het klooster van anba Jehnes. Hij verbleef daar 32 jaar de Heer aanbiddend en de ouderen dienend en helpend. Daarna werd hij tot hegumen gewijd en kreeg hij de leiding over het klooster. Dit bracht hem tot nog meer weldaad en vroomheid. Hij bracht zijn dagen al vastend door; vanaf het moment waarop hij monnik werd tot zijn overlijden. Nadat hij 20 jaar lang het klooster had geleid, sloot hij zichzelf op in één van de kerken. Niemand zag hem gedurende tien jaar en hij at in die periode niets, behalve op zaterdag en zondag.

Toen zijn sterfdag naderde, verscheen de engel van de Heer aan hem en gaf hem een kruis van vuur en zei: “Neem dit in je hand”. De heilige antwoordde: “Hoe kan ik het vuur vasthouden met mijn handen?” De engel vertelde hem: “Wees niet bang, Christus zal niet toelaten dat het vuur jou deert”. Daarna stak de heilige zijn hand uit en nam het kruis uit handen van de engel. De engel zei: “Wees sterk en kom nader tot de Heilige Sacramenten. Over drie dagen kom ik je halen.” Toen de heilige uit zijn slaap ontwaakte, vertelde hij de vaders over zijn visioen. Zij weenden en namen afscheid van hem. Zij vroegen hem tevens om hen te gedenken. Hij vroeg hen hetzelfde. Op de derde dag ging hij heen in het bijzijn van de vaders.

Moge zijn gebeden met ons zijn. Amen.

Ook op deze dag van het jaar 114 A.D. herdenken wij St. Eudoxia. Haar naam betekent ‘blijdschap’. Deze heilige was een Samaritaanse vrouw. Zij was afkomstig uit de stad Baalbek. Haar vader heette Jonaan, (Jonas) en haar moeder Hakima (de wijze). Eudoxia leidde in haar jonge jaren een zondig leven. Zij verleidde velen met haar mooie gezicht en schone uiterlijk en dreef hen tot zonde. Zo verdiende zij enorm veel geld.

Een heilige monnik uit Jeruzalem, genaamd Germanus, had van haar gehoord. Hij ging naar haar toe en gaf haar een preek waarbij hij gebruik maakte van woorden die haar angst inboezemden. Hij sprak over de hel, de wormen, het donker en over de vele andere pijnlijke folteringen. Zij vroeg hem: “Verrijst het lichaam dan na de dood, nadat het stof is geworden, om veroordeeld te worden?” Hij antwoordde: “Ja”. Daarop zei ze: “Wat is het bewijs van je woorden? Dit wordt nergens vermeld in de Thora die God aan de profeet Mozes heeft gegeven en mijn vaders hebben er ook niet van gesproken.” Hij verduidelijkte wat hij haar had verteld met vele voorbeelden uit de Schrift en met logische argumenten, tot zijn woorden in haar verstand gegrift stonden en zij overtuigd was. Zij zei: “Zal God mij dan aanvaarden als ik mij bekeer en mijn zondige daden achter mij laat?” De monnik antwoordde: “Als jij gelooft dat de Heer Christus naar de aarde is gekomen om onze zonden te dragen op het kruis en als jij je werkelijk bekeert en je laat dopen, zal Hij je aanvaarden en zal Hij tevens jouw zonden niet meer aanrekenen. Integendeel, het zal zijn alsof jij opnieuw geboren wordt.” Haar hart werd geopend voor het geloof en zij vroeg hem om haar te helpen bij haar bekering. Hij nam haar dus met zich mee naar de bisschop van Baalbek. Daar verklaarde zij, in zijn aanwezigheid, haar geloof in de Heilige Drie-eenheid, de Vleeswording van het Woord en Zijn Kruisiging. Toen de bisschop het water wilde zegenen om haar te dopen, opende de Heer haar ogen, waardoor zij een engel zag die haar naar de hemel leidde. Rondom deze engel waren vele andere engelen vervuld van blijdschap om wat zij zagen. Ze zag ook een angstaanjagende zwarte gedaante met een afschuwelijk uiterlijk die haar wegtrok van de engelen en haar bij zich wilde halen. Dit vergrootte haar verlangen om zich te laten dopen en om zich te bekeren. Na haar doopsel deelde ze het geld, dat zij aan haar zondig bestaan had verdiend, uit aan de armen en behoeftigen. Daarna trad zij toe tot een klooster en werd zij een hardwerkende en vrome non. De duivel verleidde enkele van haar vriendinnen en zij vertelden het verhaal van Eudoxia aan de prins. De prins liet haar bij zich komen. Toen zij aankwam, zag zij bij hem een begrafenis vanwege de dood van zijn zoon. Zij ging bij hem naar binnen en bad tot de Heer Christus voor zijn zoon, waarna de Heer de jongen tot leven wekte. De prins geloofde toen in Christus. Een andere prins, genaamd Diogenes, hoorde van haar en liet haar ook bij zich komen. Daar zag zij een soldaat die aan een oog blind was. Zij bad voor hem en maakte het teken van het kruis op zijn oog. De soldaat kon onmiddellijk daarna weer met beide ogen zien. Prins Diogenes liet de heilige gaan.

Een tijdje later kwam een andere prins aan de macht. Hij heette Bekfejus. Nadat deze van haar had gehoord, liet hij haar bij zich komen. Zij had de Heer Christus gevraagd om haar tot de martelaren te rekenen. Dat gebeurde ook toen de prins beval dat zij met het zwaard werd onthoofd. Zo ontving zij de kroon van het martelaarschap.

Moge haar gebeden met ons zijn. Amen.

Vandaag herdenken wij ook het heengaan van de eerbiedige priester St. Petrus. Deze vader bracht al zijn tijd vastend door. Hij sloot zichzelf op en besteedde de dag en nacht aan bidden. Daarom zegende God hem met de kennis van het onbekende en met de kracht om de zieken te genezen met water en olie, waarover hij had gebeden. De heilige weigerde eerst het priesterschap, maar uiteindelijk heeft hij zich erbij moeten neerleggen en werd hij tot priester gewijd. Elke dag offerde hij wierook en bad hij de Heilige Liturgie. De inwoners van de stad verheugden zich en zeiden; “Moge de Heere ons de vergeving van onze zonden schenken door zijn gebeden en smekingen”. Hij had de gewoonte om leden van de kerk, tussen wie er een geschil was gerezen, snel met elkaar te verzoenen. Hij was werkelijk vervuld van de deugd van perfectie.

Op een nacht zag hij tijdens het bidden St. Petrus, de apostel. Deze vertelde hem: “Vrede zij met u, want u hebt het priesterschap zonder fouten gedragen. Vrede zij met u, wiens gebeden en de Heilige Missen die u opdroeg als welriekende geuren naar boven zijn gestegen.” De priester werd echter bang toen hij de apostel zag. Maar deze zei: “Ik ben de apostel Petrus. Wees niet bang. Vrees niet. De Heer heeft mij gestuurd om u te troosten en te laten weten dat u deze vermoeiende wereld zult verlaten en naar het eeuwige koninkrijk zult gaan. Ik breng u dit vreugdevolle nieuws opdat u troost zult vinden.” De priester werd vervuld van blijdschap en zei: “Gedenk mij, mijn vader.” Nadat hij dit zei, ging hij heen met glorie, eer en vreugde.

Moge God zich over ons ontfermen wegens zijn gebeden en zijn zegeningen en aan onze Heer alle eer voor altijd. Amen!