15-05-2017 14:17

De vijfde dag van de gezegende maand Baramoeda

1. Het martelaarschap van de grote profeet Ezechiël.

2. Het martelaarschap van Hepatius, bisschop van Ghanghara.

Op deze dag van het jaar 567 B.C. stierf de grote profeet Ezechiël, de zoon van de priester Buzi de marteldood. Deze godvruchtige man was priester. Ezechiël werd, samen met andere gevangenen, door Nebuchadnazer verbannen naar Babylon met koning Jojachin. Daar in het land van de Chaldeeën, bij de rivier Gabor werd hij door de hand van de HEER gegrepen en werd hem de gave der profetie verleend. Tweeëntwintig jaar lang deed hij wonderbaarlijke uitspraken. Zo zei hij bijvoorbeeld over Gods geboorte door de Heilige Maagd, dat zij na de geboorte maagd zou blijven. Ezechiël zei ook: Ik zie in het oosten een gesloten poort, en de Heer sprak tot mij: Deze poort moet gesloten blijven. Hij mag niet geopend worden en niemand mag erdoor naar binnen, want de HEER, de God van Israël, is erdoor naar binnen gegaan.

De profeet Ezechiël deed ook voorspellingen over het water van de doop, dat de ziel van de mens en zijn lichaam heiligt en het versteende hart van hem vertedert en zo een zoon Gods van hem maakt, omdat dan de Heilige Geest in hem woont. Ezechiël berispte de priesters, omdat zij verzuimden, het volk te onderwijzen. Ezechiël maande de priesters het volk niet te verwaarlozen en maakte hen duidelijk, dat God hun zielen zou eisen, als zij het volk niet onderrichtten. Ook voorspelde Ezechiël de opstanding, en maakte duidelijk, dat de lichamen met de geesten waarmee ze verbonden geweest waren zouden verrijzen, en dat zij dan zouden krijgen, wat ze verdienden.

Ezechiël deed veel uitspraken, waarmee hij diegenen hielp, die er acht op sloegen. God liet door Ezechiël talrijke wonderen geschieden.

Toen de kinderen van Israël in Babylon de afgoden aanbaden, sprak Ezechiël zijn afkeuring daarover uit. Hun leiders kwamen in opstand tegen Ezechiël en doodden hem.

Hij werd begraven in de tombe van Shem en Arphaxad.

Moge zijn gebed met ons zijn. Amen!

Op dezelfde dag van het jaar 41 A.M. (325 A.D.) stierf de heilige Hepatius, bisschop van Ghanghara, in de provincie Pavlaghonia, de martelaarsdood.

De heilige Hepatius leidde deze streek in het begin van de vierde eeuw. Hij nam deel aan het eerste concilie van Nicea in het jaar 325 A.D. Hepatius gold als een van de verdedigers van het idee van de goddelijkheid van het Woord Gods en van zijn gelijkheid met zijn Vader. Daardoor weerlegde hij de ketterijen van Arius, Apolarius en Novatius.

Deze heilige Hepatius verkreeg de gave, wonderen te verrichten, daarom werd hij ook “de wonderdoener” genoemd. Tot zijn wonderen behoort het volgende: Ten tijde van koning Constantius, de zoon van de machtige Constantijn, drong er een monster de Koninklijke voorraadschuren binnen en verstopte zich daar. De koning liet de heilige Hepatius komen en verzocht hem naar de voorraadschuren te gaan en het monster te doden. De heilige Hepatius ging er heen. Na een lang gebed uitgesproken te hebben, vroeg hij de bedienden een groot vuur aan te leggen, midden in de stad. Dit deden zij. De heilige Hepatius nam zijn staf en stak die in de muil van het monster, en trok het aan de staf mee naar het vuur. Het monster verbrandde in het vuur.

Ter herinnering aan dit wonder gaf de koning bevel de beeltenis van de heilige op alle wanden van de voorraadschuren te tekenen.

Toen de heilige Hepatius Nicea verliet om weer terug te keren naar Ghanghara, werd hij onderweg gevangengenomen door een groep ketters, die zich langs de weg verstopt hadden. Zij stenigden hem en gooiden zijn lichaam in een hooischuur. Hepatius stierf als martelaar op 31 maart. Toen de inwoners van Ghanghara hoorden van het martelaarschap van Hepatius, haastten ze zich om de plek te bereiken waar hij gedood werd. Zij droegen zijn stoffelijk overschot met groot eerbetoon weg en begroeven het in de stad.

Zijn zegen met ons moge zijn en alle eer voor altijd aan onze Heer.  Amen!